Britain : Conservative Party อังกฤษ : พรรคอนุรักษนิยม

Britain : Conservative Party

One of the major parties in British politics. Traditionally the party of the aristocracy and middle class, the Conservatives are descended from the old Tories and are sometimes called by that name. The party has always attracted votes from all sectors of the electorates. The party operates under a Leader who exercise extensive personal control over its affairs. The Leader sets party policy, appoints top officials, chooses the shadow Cabinet when his party is in opposition, and is not dependent on annual re-lection by the parliamentary party to retain his office. Outside Parliament, the party operates through a hierarchy of institutions that includeL1) local constituency associations;(2) the National Union and its Annual Conference; (3) the Central Council; (4) the Executive Committee; and, at the apex of party structure,(5) the Leader. Inside Parliament, the Leader also exercises power over the parliamentary party (all Conservative MPs) as long as he maintains their confidence and no effective rival emerges.

อังกฤษ : พรรคอนุรักษนิยม

หนึ่งในสองพรรคการเมืองใหญ่ในการเมืองของอังกฤษ พรรคอนุรักษนิยมแต่เดิมมาเป็นพรรคของพวกอภิสิทธิชนและของพวกชนชั้นกลาง โดยสืบสานต่อมาจากพวกโทรีโบราณ ด้วยเหตุนี้ในบางครั้งเราเรียกชื่อพวกนี้อีกอย่างหนึ่งว่าพวกโทรี พรรคอนุรักษนิยมมักจะได้คะแนนเสียงจากผู้ลงคะแนนเสียงทุกสาขาอาชีพ พรรคอนุรักษนิยมดำเนินงานอยู่ภายใต้หัวหน้าพรรคซึ่งเป็นผู้ที่จะใช้อำนาจส่วนตัวทำการควบคุมกิจการต่าง ๆ ของพรรคอย่างกว้างขวางมาก หัวหน้าพรรคจะเป็นผู้กำหนดนโยบายของพรรค ทำการแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ชั้นสูงของพรรค เลือกเฟ้นคณะรัฐมนตรีเงาในเมื่อพรรคเป็นฝ่ายค้านและก็ไม่ต้องพึ่งการเลือกตั้งใหม่ประจำปีของพรรคในรัฐสภาเพื่อดำรงตำแหน่งของตนไว้ ในภายนอกรัฐสภานั้นพรรคอนุรักษนิยมจะดำเนินการผ่านทางสายงานของสถาบันต่าง ๆ ต่อไปนี้ คือ (1) สมาคมเลือกตั้งระดับท้องถิ่น (2) สหภาพแห่งชาติและการประชุมประจำปีของสหภาพ (3) สภาส่วนกลาง (4) คณะกรรมาธิการฝ่ายบริหาร และ (5) หัวหน้าพรรค ซึ่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุดในโครงสร้างของพรรค ส่วนในรัฐสภานั้นหัวหน้าพรรคก็ยังสามารถมีอำนาจเหนือพรรคในรัฐสภา (คือ สมาชิกรัฐสภาของพรรคอนุรักษนิยมทุกคน) ตราบเท่าที่หัวหน้าพรรคยังได้รับความไว้วางใจจากสมาชิกฯ และยังไม่มีคู่แข่งมาชิงเอาตำแหน่งไปเสียก่อน

                          
Significance Compared with other parties, the Conservative party was traditionally more pragmatic and eclectic in its philosophy of Margaret Thatcher. Its deep sense of  history leads it to preserve what it considers best from British political traditions. This ancient defender of the monarchy and the church functions in the second half of the twentieth century as the main champion of business and farm interests. With some exceptions, the Conservative party has dominated British election in this century.

ความสำคัญ พรรคอนุรักษนิยมนี้เมื่อเทียบกับพรรคการเมืองอื่น ๆ ก็จะเห็นว่าเป็นพรรคที่มีความยืดหยุ่นและมีความหลากหลายในปรัชญาและแนวทาง ปฏิบัติ แต่ท่าทีนี้ได้เปลี่ยนแปลงไปมากในช่วงที่นางมาร์กาเรต แทตเชอร์เป็นผู้นำพรรค จากประวัติศาสตร์ที่เคยเกี่ยวพันกับสถาบันกษัตริย์มาอย่างลึกล้ำจึงทำให้พรรคอนุรักษนิยมต้องการปกป้องสถาบันพระมหากษัตริย์เอาไว้ด้วยเห็นว่าจะเอื้อประโยชน์สูงสุดแก่การเมืองของอังกฤษ พรรคอนุรักษนิยมซึ่งเป็นพรรคที่ปกป้องสถาบันพระมหากษัตริย์และสถาบันศาสนาในช่วงครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 20 ได้มีนโยบายให้การสนับสนุนผลประโยชน์ของภาคธุรกิจและภาคเกษตรกรรม พรรคอนุรักษนิยมได้ครอบงำการเลือกตั้งในอังกฤษมาตลอดช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 นี้ จะมีว่างเว้นบ้างก็เพียงบางช่วงเท่านั้นเอง

Britain : Cabinet Government: อังกฤษ:การปกครองระบบรัฐสภา

Britain : Cabinet Government

A system based on a fusion of executive and legislative powers in the hands of a cabinet operating in conjunction with the principle of ultimate parliamentary supremacy. Usually selected from among the leaders of the majority party, the Cabinet has collective responsibility for(1) establishing and implementing domestic and foreign policy;(2) coordinating the operations of government agencies; (3) dealing with emergency situations; and (4) maintaining long-range policy objectives. Cabinet-approved measures are introduced and defended in the House of Commons by the appropriate ministers. Passage is usually expected because the Cabinet leads the party which controls the House. Since any division within the Cabinet is seized upon by the Opposition, Cabinet unity and collective responsibility for all decisions constitute traditional doctrines of the system, though actual behavior is now more individual. Defeat in Commons on an issue of confidence would require the resignation of the entire Cabinet. In the event, the Monarch might request the Leader of the Opposition or other leading statesman to form a new government, or, more likely, the Prime Minister would ask the Monarch to dissolve Parliament. In the latter case, a general election would decide whether the Prime Minister’s party was returned to power or a new political majority appeared.

อังกฤษ:การปกครองระบบรัฐสภา

ระบบการปกครองที่อิงหลักการรวมอำนาจ บริหารและอำนาจนิติบัญญัติให้มาอยู่ในมือของคณะรัฐมนตรีที่ทำงานโดยสอด ประสานไปกับหลักความมีอำนาจสูงสุดของรัฐสภา คณะรัฐมนตรีซึ่งตามปกติจะได้รับการคัดเลือกจากบรรดาผู้นำของพรรคการเมืองที่ครองเสียงข้างมากจะมีความรับผิดชอบร่วมกัน (1) ในการกำหนดและดำเนินนโยบายทั้งภายในและต่างประเทศ (2) ในการประสานงานของหน่วยงานต่างๆของภาครัฐบาล (3) ในการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉินต่าง ๆ และ (4) ในการธำรงวัตถุประสงค์ของนโยบายระยะยาวเอาไว้ มาตรการต่าง ๆ ที่ได้รับความเห็นชอบจากคณะรัฐมนตรีแล้วนั้นจะถูกนำเสนอและปกป้องในสภาสามัญ โดยคณะรัฐมนตรีที่เกี่ยวข้อง มาตรการต่างๆปกติแล้วจะผ่านสภาสามัญไปได้ด้วยดีเพราะว่าคณะรัฐมนตรีเป็นผู้นำพรรคที่คุมสภาสามัญอยู่แล้ว แต่เนื่องจากพรรคฝ่ายค้านมักจะจ้องฉวยโอกาสจากความแตกแยกภายในคณะรัฐบาลไป เป็นประโยชน์แก่ฝ่ายตนเสมอ ดังนั้นหลักการของระบบนี้ก็จึงมีธรรมเนียมให้คณะรัฐมนตรีต้องมีเอกภาพและมีความรับผิดชอบร่วมกันต่อการตกลงใจทุกอย่าง แม้ว่าในทางปฏิบัติจริงนั้นจะยังคงให้รัฐมนตรีต้องรับผิดชอบเป็นรายบุคคลก็ตาม หากคณะรัฐมนตรีแพ้มติความไม่ไว้วางใจในสภาสามัญก็จะต้องลาออกทั้งคณะ ซึ่งเมื่อเกิดกรณีนี้ขึ้นมาพระมหากษัตริย์ก็อาจเรียกร้องให้ผู้นำฝ่ายค้านหรือรัฐบุรุษชั้นนำอื่น ๆ มาจัดตั้งรัฐบาลใหม่หรือไม่นายกรัฐมนตรีก็อาจจะกราบบังคมทูลพระมหากษัตริย์ให้ทรงยุบสภาไปเลยก็ได้ หากเป็นเช่นกรณีหลังนี้ก็อาจจะมีการเลือกตั้งทั่วไปเพื่อเป็นการตัดสินว่าจะให้พรรคการเมืองของนายกรัฐมนตรีคนเดิมกลับมามีอำนาจอีก หรือว่าจะเลือกพรรคการเมืองใหม่ที่ครองเสียงข้างมากให้มาจัดตั้งรัฐบาลใหม่

Significance The ultimate power of the House of Commons to bring down the Government is to some extent offset by the power of the Government to force a dissolution of the Commons. While the threat of a new election exists as a theoretical possibility, a more satisfactory explanation for government dominance of  Parliament is party discipline and loyalty. No government in this century has been brought down by defections among its own party members in Commons. The changes that have occurred have resulted when the party in power has been defeated in a general election. General elections must be held every five years called sooner by a Prime Minister seeking to renew his or her party’s mandate to govern. The distinguishing feature of cabinet government in the British parliamentary system is that responsibility for the initiation and administration of policy lies with the Prime Minister and the Cabinet chosen against the kind of deadlock between executive and legislature that can occur in the American system where the two branches are controlled by different parties.

ความสำคัญ อำนาจเด็ดขาดของสภาสามัญที่จะล้มล้างรัฐบาลนั้นจะถูกคานด้วยอำนาจของรัฐบาล ในอันที่จะยุบสภา แม้ว่าในทางทฤษฎีก็เป็นไปได้ที่คณะรัฐมนตรีจะใช้วิธีการข่มขู่ว่าจะตอบโต้ด้วยวิธีการยุบสภาแต่ในความเป็นจริงแล้วจะเป็นเช่นนั้นได้ก็ต่อเมื่อสมาชิกในพรรคมีวินัยและมีความจงรักภักดีต่อพรรคจนสามารถครองเสียงข้างมากอยู่ต่อไปได้ แต่ก็ไม่มีรัฐบาลชุดใดในศตวรรษนี้ที่ถูกล้มล้างด้วยการแปรพักตร์ในหมู่สมาชิกของพรรคในสภาสามัญ การเปลี่ยนแปลงในรัฐบาลที่เคยเกิดขึ้นมาได้นั้นเกิดขึ้นได้เมื่อพรรคที่ครองอำนาจพ่ายแพ้ในการเลือกตั้งทั่วไป การเลือกตั้งทั่วไปจะต้องจัดให้มีขึ้นในทุก 5 ปี เว้นเสียแต่นายกรัฐมนตรีจะให้มีการเลือกตั้งทั่วไปเร็วกว่ากำหนดเพื่อต่ออายุความชอบธรรมในการปกครองพรรคตนเองต่อไปอีก ลักษณะสำคัญของการปกครองในระบอบรัฐสภาของอังกฤษก็คือความรับผิดชอบที่จะเสนอแนะและดำเนินนโยบายจะอยู่กับนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีที่ได้รับการคัด เลือกจากรัฐสภาและก็จะต้องรับผิดชอบต่อรัฐสภานี้ด้วย ระบบรัฐสภานี้จะช่วยไม่ให้เกิดทางตันระหว่างฝ่ายนิติบัญญัติกับฝ่ายบริหารอย่างที่เกิดขึ้นในระบบประธานาธิบดีของอเมริกัน เมื่อฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติถูกควบคุมโดยพรรคการเมืองต่างพรรคกัน

Britain: Cabinet: อังกฤษ:คณะรัฐมนตรี

Britain: Cabinet

The group of politicians at the center of the Government of Britain. Varying in size from sixteen to twenty-three, the Cabinet is chosen by the Prime Minister, usually from leading members of the majority party in the House of Commons. Two or three members of the House of Lords are usually included. A Typical Cabinet includes the Chancellors of the Exchequer (Treasury), the Foreign and Commonwealth Secretary, the Home Secretary, and Secretaries of State for the Environment, Trade, Industry, Energy, Defense, Education and Science, and other major department. The official Opposition in Parliament now forms a shadow Cabinet to lead its challenge to government policies and practices.

อังกฤษ : คณะรัฐมนตรี

กลุ่มนักการเมืองที่เป็นแกนกลางของการปกครองของอังกฤษ คณะรัฐมนตรีนี้จะมีขนาดแตกต่างกันไปโดยมีจำนวนรัฐมนตรีตั้งแต่ 16 คนขึ้นไปจนถึง 23 คน จะได้รับการคัดเลือกโดยนายกรัฐมนตรีจากหมู่สมาชิกระดับแนวหน้าของพรรคการเมืองที่ครองเสียงข้างมากในสภาสามัญ และปกติจะมีสมาชิกของสภาขุนนางรวมอยู่ในคณะรัฐมนตรีจำนวน 2-3 คนด้วย และตามปกติในคณะรัฐมนตรีจะมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศและเครือจักรภพ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสิ่งแวดล้อม รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการค้า รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพลังงาน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการและวิทยาศาสตร์ และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสำคัญอื่น ๆ ส่วนฝ่ายค้านอย่างเป็นทางการในรัฐสภานั้นก็จะประกอบกันเป็นคณะรัฐมนตรีเงา ทำหน้าที่เป็นแกนนำในการท้าทายนโยบายและการนำนโยบายไปปฏิบัติของฝ่ายรัฐบาล

Significance  The posts of Prime Minister and Cabinet Minister are recognized in statues, but the keys to their power are found in convention and political realities. The Cabinet determines  policy  in  relation to Parliament, usually for the majority party, and in the public area. It also controls the rest of the government, the central administration, and, through the Chancellor of the Exchequer, government finances. Unlike the American system where executive power and responsibility are focused in one office and one person, the British Cabinet system assumes the unity and collective responsibility of the ruling group--through it has been difficult to sustain in the appearance of unity in recent decades. Although the British cabinet system provides for a plural executive body and collective responsibility the Prime Minister is considered prime inter pares, first among equals.

ความสำคัญ ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีในคณะรัฐมนตรีได้รับการรับรองในบทบัญญัติของ กฎหมาย แต่กุญแจที่จะไขไปสู่อำนาจของนายกรัฐมนตรีและของคณะรัฐมนตรีเป็นไปตามหลักจารีตประเพณีและข้อเท็จจริงทางการเมือง คณะรัฐมนตรีจะเป็นฝ่ายกำหนดนโยบายในด้านความสัมพันธ์กับรัฐสภาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นส่วนของพรรคการเมืองที่ครองเสียงข้างมากและในส่วนที่เกี่ยวกับกิจการสาธารณะ นอกจากนี้แล้วคณะรัฐมนตรีก็ยังต้องควบคุมกิจการอื่น ๆ ของรัฐบาล ทำการควบคุมการบริหารงานของส่วนกลาง และควบคุมด้านการเงินการคลังของรัฐบาลผ่านทางรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ระบบการเมืองของอังกฤษไม่เหมือนกับระบบการเมืองของสหรัฐอเมริกาตรงที่ระบบการเมืองของสหรัฐฯนั้นอำนาจและความรับผิดชอบทางการบริหารจะไปรวมอยู่ในที่เดียวกันและอยู่กับบุคคลคนเดียว แต่ระบบคณะรัฐมนตรีของอังกฤษนี้จะให้คณะผู้ปกครองทำหน้าที่รับผิดชอบอย่างมีเอกภาพและมีความรับผิดชอบร่วมกันแม้ว่าในช่วงไม่กี่ปีมานี้ยากที่จะคงความมีเอกภาพนี้ไว้ก็ตาม ถึงแม้ว่าระบบคณะรัฐมนตรีของอังกฤษจะกำหนดให้มีคณะผู้บริหารหลายคนและให้ทั้งคณะรับผิดชอบร่วมกัน แต่ตัวนายกรัฐมนตรีถือว่าเป็นคนแรกในหมู่คนที่มีความเท่าเทียมกัน (ภาษาละตินว่า ไพรมัส อินเทอร์ พาริส)